Sinds ongeveer een week ben ik de gelukkige bezitter van een nieuwe Canon EF 85mm f/1.4L IS USM lens. Ik heb deze lens inmiddels in verschillende situaties getest en kan nu mijn eerste ervaringen delen (spoiler: ik ben er blij mee).
Mijn nieuwe lens
Jarenlang had ik geen vaste 85mm lens. Ik had deze brandpuntafstand gecovered met de fantastische Canon 70-200 f/2.8L IS USM II. Die past goed bij mijn stijl van fotograferen en geeft me altijd de resultaten die ik zoek. Maar, omdat ik vooral met natuurlicht werk, kom ik regelmatig situaties tegen waarin een snelle vaste lens nuttig zou zijn.
Iemands lenskeuze hangt af van een aantal persoonlijke voorkeuren, en ik zal hier mijn voorkeuren noemen. Tot afgelopen zomer had ik drie 85 mm lenzen in gedachten: de legendarische Canon 85 f/1.2L II USM, de ‘goeie ouwe’ Canon 85 f/1.8, en de recente held Sigma Art 85 f/1.4. Waarom heb ik geen van deze drie geweldige lenzen gekocht? Waarom bleef ik twijfelen? Om te beginnen, geen van deze drie lenzen is weerbestendig (zelfs niet de L lens), en geen van allen heeft beeldstabilisatie. Mijn grote voorkeur voor 70-200 f/2.8 IS is dan ook mede ingegeven door zijn uitstekende beeldstabilisatie: dat vind ik heel nuttig voor deze brandpuntafstand, zeker met een sensorresolutie van 30 MP.
In de afgelopen jaren heb ik vaker over de Canon 85 f/1.2 lens gedroomd: met zijn spectaculair grote diafragma, mooie beeldkwaliteit en ‘boterige bokeh’. Hoewel niet weerbestendig, is deze L lens heel robuust, en zijn maximale diafragma doet me bijna de beeldstabilisatie vergeten. Toch had ik nog andere overwegingen. Deze lens schijnt berucht te zijn voor zijn trage focus (ten minste op de bodies van de 5D reeks), en veel fotografen geven toe dat ze daardoor veel shots missen. Zelf fotografeer ik vaak kleine kinderen. Ik weet maar al te goed dat kleine kinderen niet op mij gaan wachten om te focussen. Bovendien is deze lens nogal zwaar om vast te houden en te dragen (1025 g). Veel gebruikers zeggen dat de 85 f/1.2 binnenin stof verzamelt: dat schijnt te komen door een bewegend element terwijl de lens niet weerbestendig is. Men moet ook extra voorzichtig zijn tijdens het aanzetten van de lens, want een stukje van zijn achterste deel zit dan binnenin de camera. Ook heeft dit objectief de grootste scherpstelafstand van de drie lenzen (95 cm vs. 85). Deze fantastische (en dure) lens leek me dus toch niet praktisch genoeg voor mijn dagelijkse uitdagingen, vooral ook vanwege zijn trage focus.
1/500 sec, f/1.4, ISO 100. De enige bewerking is dat ik de kleurtemperatuur iets warmer heb gemaakt (het was namelijk een grijze dag). De onderste foto is een 100% uitvergroot detail.
Sigma Art zit er sterk gebouwd uit (hoewel ook niet weerbestendig), focust heel snel, is heel stil en produceert prachtige beelden. Ik vond de lens prettig in de hand liggen totdat ik deze op mijn camera had gezet. Toen voelde de lens echter te groot en te zwaar voor me (weegt 1130 g). Mijn 70-200 is nog zwaarder, maar ook dunner: dat maakt het voor me makkelijker om een zware lens te gebruiken. Sigma Art is ongeveer de helft goedkoper dan de iconische Canon 85 f/1.2 (als je er de kosten van een goede 86 mm filter en van de Sigma docking station voor lenscalibratie bij optelt). Toch was de ergonomie voor mij de reden om deze lens niet aan te schaffen.
Canon 85 f/1.8 mm is een ander uitstekend objectief, en is de goedkoopste van de drie. De lens is lichtgewicht (425 g) en focust snel. Toch mis ik de bouwkwaliteit van de L-serie, en vond ik zijn diafragma van 1.8 net niet genoeg om mijn gestabiliseerde en veelzijdige 70-200 ervoor opzij te leggen. Canon 85 f/1.8 is inmiddels 25 jaar oud en ik was benieuwd naar zijn langverwachte update. Ik was blij om te horen dat het een L lens werd, met stabilisatie en van “maar” 950 g.
Toen ik de nieuwe Canon 84 f/1.4L IS had besteld, had ik hoge verwachtingen, maar helaas nog te weinig voorbeeldfoto’s gezien om te beslissen of ik het “karakter” van deze lens leuk zou vinden. Ook wist ik niet zeker of het mooie kleurweergave zou hebben.
Voordat ik een lens voor een opdracht gebruik, test ik deze goed. Ik daag de lens uit door op zijn grootste diafragma te fotograferen, in slechte lichtcondities, bij tragere sluitertijd (om de IS te zien werken), en met bewegende objecten. Ik nam mijn nieuwe mooie lens dus mee tijdens een wandeling en een bezoek aan vrienden.
Mijn ervaring is heel positief. De lens is aan de zware kant, maar wel acceptabel langere tijd te dragen (zelfs op mijn nek). De lens is zeer goed gebouwd, heeft een goede balans met de camera body en is comfortabel vast te houden. De focusring werkt perfect. De autofocus is precies en snel, hoewel niet razendsnel. De chromatische aberraties zijn onder controle, en de kleurweergave is fantastisch! Ik vind de bokeh van deze lens ook mooi.
Hier zijn enkele voorbeelden van de foto’s gemaakt op groot diafragma, zodat je de scherpte van de focus in deze condities kan inschatten en de kwaliteit van bokeh ziet.
{ De voorbeeldfoto’s zijn meestal “straight out of camera” of hebben een hele lichte bewerking }
{ Alle voorbeeldfoto’s zijn clickable voor meer detail }
SOOC, 1/320 sec, f/1.6, ISO 250. De onderste foto is een 100% uitvergroot detail.
SOOC, 1/400 sec, f/2, ISO 160.
SOOC, 1/400 sec, f/1.4, ISO 100.
Links: SOOC, 1/640 sec, f/1.4, ISO 100. Rechts: 1/125 sec, f/1.4, ISO 320, minimale bewerking.
SOOC, 1/320 sec, f/1.4, ISO 100.
Links: SOOC, 1/125 sec, f/1.4, ISO 500. Rechts: 1/160 sec, f/1.4, ISO 1600, minimale bewerking.
SOOC, 1/125 sec, f/1.6, ISO 1250; gemaakt in een café met zwakke verlichting.
SOOC, 1/250 sec, f/1.8, ISO 100.
1/160 sec, f/1.4, ISO 200; zwart-wit conversie en minimale bewerking.
1/160 sec, f/1.4, ISO 200; zwart-wit conversie en minimale bewerking.
1/250 sec, f/1.6, ISO 100; zwart-wit conversie en minimale bewerking.
1/125 sec, f/1.6, ISO 2000; zwart-wit conversie en minimale bewerking.
SOOC, 1/400 sec, f/2, ISO 200.
SOOC, 1/400 sec, f/1.4, ISO 100.
SOOC, 1/2000 sec, f/2, ISO 100; met sterke wind.
SOOC, 1/250 sec, f/1.4, ISO 320.
SOOC, 1/125 sec, f/1.4, ISO 160. De onderste foto is een 100% uitvergroot detail.
SOOC, 1/500 sec, f/1.4, ISO 400.
1/100 sec, f/1.4, ISO 5000. Nachtopname, lichte regen, het licht kwam van straatverlichting. Scherp detail dankzij beeldstabilisatie. Lichte contrastverhoging.
SOOC, 1/60 sec, f/2.2, ISO 1000. Nachtopname van een etalage. De rechterkant laat een detail zien uitvergroot tot 100%. Scherp dankzij beeldstabilisatie.
Mijn conclusie is dat de Canon 85mm f/1.4L IS USM een prachtige moderne lens is, die prettig is om mee te werken. Ik zal de lens bij veel opdrachten gebruiken.
De nieuwe magische lens in mijn fototas.